Rozdział kościoła od państwa to jeden z filarów demokracji i jedno z najważniejszych wyzwań dla Polski na najbliższe lata. Podpisz petycję Kongresu Świeckości i Strajku Kobiet i pomóż nam wprowadzać zmiany!
O co chodzi? Kościół mocno wpływa na niemal każdą sferę życia Polek i Polaków: kobiety umierają na oddziałach położniczych, w szkołach dyskryminowane są dzieci, które nie chodzą na religię, a uczniom odmawia się rzetelnej edukacji seksualnej, osoby niepłodne mają utrudniony dostęp do procedury in vitro, parom jednopłciowym odmawia się dostępu do zawarcia małżeństwa, rodzicielstwa i dziedziczenia, a środowiska LGBT+ nieustannie spotykają się z nagonką i hejtem.
Ingerencja Kościoła katolickiego w politykę i stanowienie prawa, opresyjna klerykalizacja życia społecznego, bezkarność przestępców w sutannach i postępująca korupcja partyjno-kościelna są oburzające i niedopuszczalne. Pora powiedzieć stanowcze STOP.
Jako obywatelki i obywatele oczekujemy bezzwłocznego wdrożenia kompleksowych rozwiązań, które uporządkują relacje państwa z kościołem. Regulacje prawne powstałe z inspiracji religijnej muszą zostać zniesione, a rozdział kościoła od państwa musi stać się rzeczywisty i niepodważalny.
Co możemy z tym robić? Rozmawiać, edukować i uświadamiać – o wpływie Kościoła na naszą codzienność nadal mówi się niewiele, jest to temat tabu w przestrzeni publicznej. Milczą przede wszystkim partie polityczne, którym współpraca z instytucją kontrolującą znaczną część społeczeństwa, jest na rękę. Dlatego podpisz petycję Kongresu Świeckości i Strajku Kobiet i żądaj podjęcia działań.
Żądamy pełni praw człowieka. Legalnej, darmowej aborcji do 12 tygodnia ciąży. Zmiany definicji gwałtu i uznania go za zbrodnię w kodeksie karnym. Zniesienia klauzuli sumienia. Równości małżeńskiej i legalizacji adopcji dzieci przez pary jednopłciowe. Ścigania mowy nienawiści ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową.
Żądamy szkoły wolnej od indoktrynacji. Żądamy edukacji seksualnej, obywatelskiej i równościowej. Ochrony dzieci przed religijną przemocą – ograniczenia prawa do ich spowiedzi i egzorcyzmowania. Pomocy psychologicznej zamiast kapelanów w szpitalach, szkołach, więzieniach i armii.
Domagamy się pełnej transparentności majątku kościoła i nałożenia na kler obowiązku sprawozdawczości finansowej. Wszystkie defraudacje muszą zostać ujawnione, a zagrabiony majątek publiczny – odzyskany. Koniec z komitywą rządu i kleru, koniec z niepisanym "immunitetem" hierarchów! Żądamy otwarcia kościelnych archiwów i postawienia zarzutów zbrodniarzom. Żądamy wypowiedzenia konkordatu, który jest bilateralną umową międzynarodową. Działanie kościołów na terenie Rzeczypospolitej mają regulować ustawy! Dlaczego to ważne Art. 1 Konstytucji stanowi, że Rzeczpospolita Polska jest naszym dobrem wspólnym. Jest więc także dobrem obywatelek i obywateli nieidentyfikujących się z żadnym wyznaniem, a także identyfikujących się z wyznaniami innymi niż katolicyzm. Na równych prawach.
W świetle art. 10 ust. 1 ustawy z 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, Rzeczpospolita Polska jest państwem świeckim, neutralnym w sprawach religii i przekonań. Władzom publicznym nie wolno więc angażować się w zaspakajanie roszczeń żadnego związku wyznaniowego ani jego fanatycznych wyznawców. Władze nie mogą także narzucać całemu społeczeństwu wybranego systemu wartości ani przyzwalać na utożsamianie polskości z jednym wyznaniem.
A tak się niestety dzieje. Władze Rzeczypospolitej łamią tę zasadę w wielu sferach życia publicznego. Robią to, gdy w imię przekonań religijnych odmawiają kobietom prawa do aborcji i antykoncepcji, parom jednopłciowym – prawa do zawarcia małżeństwa, a osobom transpłciowym – do samostanowienia. Ignorują tę zasadę, blokując z pobudek wyznaniowych finansowanie in vitro, ograniczając wolność słowa w imię ochrony tzw. uczuć religijnych, czy finansując katechetów i kapelanów z publicznych pieniędzy.
Rozdział kościoła od państwa jest dziś w Polsce wyłącznie deklaratywny. Pora to zmienić i uregulować tę relację.